W zachodniej części Śródmieścia udaje się odeprzeć niemieckie natarcie na fabrykę Bormana przy ul. Towarowej. Powstańcy niszczą barykadę nieprzyjacielską na rogu Al. Jerozolimskich i Brackiej.
Na Żoliborzu niemieckie natarcie na Kępę Potocką likwiduje desant 6. Pułku Piechoty. Niedobitki desantu ewakuują się na prawy brzeg Wisły. Nieświadome tego faktu oddziały powstańcze o świcie atakują Marymont. Docierają do ul. Promyka, oczekując żołnierzy 6. PP, mających przebić się zza rzeki. Osamotnieni, żołnierze AK wycofują się, niszcząc uprzednio umocnienia zdobytych stanowisk niemieckich.
Tak sytuację na Żoliborzu i Marymoncie wspominała 18-letnia w czasie Powstania Marta Jurowska: „...Głównymi punktami oporu na Marymoncie były: Szkoła Gazowa, Olejarnia, szkoła na Kolektorskiej, „Blaszanka”. W końcu sierpnia Marymont został spalony. Ludność częściowo wymordowano, reszta uciekła na Żoliborz, gdzie zamieszkała w dawnych fortach w Parku Żeromskiego (Plac Wilsona)”.
„...Po zajęciu Bielan przez nieprzyjaciela, połowa domków została spalona. Pozostałe domy porabowali Ukraińcy. Ludności nie usunięto. Częste łapanki mężczyzn i młodych kobiet..." – wspomina dalej kobieta.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.