Pertraktacje polsko-niemieckie w sprawie kapitulacji Powstania Warszawskiego rozpoczęły się o godzinie 8 rano 2 października w siedzibie gen. von dem Bacha w Ożarowie i trwały do późnych godzin nocnych.
Tego dnia od godziny 21 czasu polskiego w Warszawie ustały działania wojenne. Układ o zaprzestaniu działań wojennych w Warszawie podpisano o godzinie 2 w nocy 3 października (z datą 2 października). Sygnatariuszem ze strony niemieckiej jest gen. Erich von dem Bach, zaś ze strony polskiej – płk dypl. Kazimierz Iranek-Osmecki „Heller” i ppłk dypl. Zygmunt Dobrowolski „Zyndram”. Dokument stworzono w dwóch jednobrzmiących wersjach językowych – po polsku i po niemiecku
3 października, ludność Warszawy masowo opuszcza miasto. Do obozu przejściowego w Pruszkowie wychodzi ulicami Śniadeckich i 6-go Sierpnia w kierunku Filtrowej, Żelazną i Al. Jerozolimskimi w kierunku Grójeckiej oraz Grzybowską i Chłodną w kierunku Wolskiej. Z Pruszkowa droga prowadzi do obozów lub na roboty przymusowe do Niemiec, bądź w głąb kraju.
Od 3 października, zgodnie z postanowieniami układu kapitulacyjnego, rozpoczyna się usuwanie barykad, znajdujących się najbliżej linii niemieckich. Powstańcy przygotowują się do złożenia broni.
Odbywają się też ostatnie odprawy oficerów i zbiórki żołnierzy. Odczytywane są rozkazy dowódców zgrupowań z wiadomością o kapitulacji oraz pożegnalny rozkaz dowódcy Warszawskiego Korpusu AK, gen. Antoniego Chruściela „Montera”. Trwa porządkowanie spraw kancelaryjnych, nadawanie odznaczeń i awansów. Wypłacony zostaje pierwszy żołd. Dowódcy poszczególnych oddziałów powierzają zaufanym żołnierzom ukrycie części broni i amunicji oraz dokumentów. Zgodnie z postanowieniami umowy kapitulacyjnej, przez kilka dni, w celach porządkowych, pozostaje w mieście wyznaczony batalion osłonowy (asystencyjny). Składa się z trzech uzbrojonych kompanii AK w sile ok. 300 żołnierzy z batalionu „Kiliński” i ok. 120 z batalionu „Miłosz”.
Tekst powstał na podstawie materiałów z Muzeum Powstania Warszawskiego.