Prof. Grabowska: Porównania do stanu wojennego ośmieszają tych, co porównują

Prof. Grabowska: Porównania do stanu wojennego ośmieszają tych, co porównują

Dodano: 14
Sala sądowa
Sala sądowa Źródło: PAP / Aleksander Koźmiński
Porównania do stanu wojennego nie wytrzymują krytyki i raczej ośmieszają osoby, które to zgłaszają. Być może kierują się datą, ale zupełnie to nie będzie robić wrażenia. Szczególnie, że sędziowie protestują absolutnie przeciwko wszystkiemu. Jeśli nie chcą dyskutować o tym jak przyspieszyć procedury, jak poprawić w działalności sądów to, co było złe, to znaczy, że nie da się zreformować wymiaru sprawiedliwości z udziałem tej grupy - mówi portalowi DoRzeczy.pl prof. Genowefa Grabowska, prawnik, była senator, Uniwersytet Śląski.

Represyjna ustawa, Polska wypisuje się z Unii Europejskiej, ta ustawa wprowadza terror – to narracja, jak pojawiła się na zgłoszone przez rząd propozycje represjonowania sędziów.

Prof. Genowefa Grabowska: Dyscyplinowanie sędziów dla samych zainteresowanych nie jest rzeczą przyjemną, zwłaszcza gdy pomysły takie mają miejsce po okresie, gdy dyscyplinowani nie byli. Stąd reakcje nerwowe, na wyrost, opisujące najczarniejsze scenariusze. Ale ja porównuję to do sytuacji takiej, że jak mamy w kodeksie karnym sankcję za zabicie człowieka, to przecież nikt nie będzie przeciwko temu protestować, ale po prostu nie dopuści się zabójstwa. Powiem trywialnie, że te wszystkie sankcje pozostaną martwe, jeśli sędziowie będą respektowali polskie prawo, tudzież kodeks etyki sędziowskiej. Wtedy nie będzie potrzeby stosowania żadnych sankcji. Powiedziałabym, że uruchamianie dużej akcji, w której pobrzmiewają nuty histeryczne, jest zupełnie dla mnie dziwne, nieuzasadnione.

Skąd bierze się tak ostra krytyka projektu dyscyplinowania sędziów?

Postrzegam to przez pryzmat polityki, to jest kolejny element sporu politycznego, w którym nie tylko prasa, nie tylko dziennikarze, ale i sami sędziowie od dawna uczestniczą. Więc z tego powodu spotykamy się z taką a nie inną reakcją. Natomiast ja uważam, że gdyby sędziowie chcieli rozwiązania problemu, to sami powinni uczestniczyć w przygotowywaniu takich przepisów, wskazywać, co i dlaczego im się im nie podoba. Ale nie kwestionować wszystko z góry.

Są porównania do stanu wojennego?

Te porównania do stanu wojennego nie wytrzymują krytyki i raczej ośmieszają osoby, które to zgłaszają. Być może kierują się datą, ale zupełnie to nie będzie robić wrażenia. Szczególnie, że sędziowie protestują absolutnie przeciwko wszystkiemu. Jeśli nie chcą dyskutować o tym jak przyspieszyć procedury, jak poprawić w działalności sądów to, co było złe, to znaczy, że nie da się zreformować wymiaru sprawiedliwości z udziałem tej grupy.

Pytanie jednak, co dalej. Anarchia, dalszy konflikt, czy może jest szansa na rozwiązanie problemu?

Powinno przyjść jakieś zastanowienie, chwila opamiętania. Każda wojna kiedyś się kończy, dotyczy to nawet sprzeczki małżeńskiej. Po tak ostrym sporze trzeba wyciągnąć jakieś wnioski. Bo przecież państwo musi funkcjonować, nie wolno dopuścić do tego, by wymiar sprawiedliwości przestał funkcjonować. A do tego prowadziły zarówno wyrok Izby Pracy Sądu Najwyższego, jak i interpretacje z nim związane. Zupełnie nie znajdujące osadzenia i poparcia w obowiązującym prawie.

Czytaj też:
TVN straszy "ustawą represyjną". Kaleta: Nie podoba się Francja?

Źródło: DoRzeczy.pl
Czytaj także