Mieliśmy dopiero kilkunastu zarażonych koronawirusem, kiedy Radosław Puśko, mieszkaniec Białegostoku, miejski aktywista związany z Kongresem Ruchów Miejskich, powiesił na drzwiach swojego bloku kartkę z propozycją pomocy w zakupach, wykupieniu leków czy wyprowadzeniu psa. Skierował ją szczególnie do starszych sąsiadów, którzy w związku z epidemią powinni unikać wychodzenia z domu. – Dołączyłem także kartkę z informacją służb o tym, jak rozpoznać koronawirusa i gdzie się zgłosić. Przygotowanie tych materiałów zajęło mi kilkanaście minut. Podałem mój numer telefonu, zaapelowałem też o solidarność, wzajemne wspieranie się, o sąsiedzką pomoc. Uznałem, że takie działania budują wspólnotę między różnymi pokoleniami mieszkańców i solidarność, tę przez małe „s” – opowiada. – Szybko na tych kartkach dopisała się sąsiadka, podała swój numer telefonu. Bardzo mnie to zbudowało, poczułem, że nie jestem sam, że są inni gotowi pomagać.
Dalsze rozpowszechnianie artykułu tylko za zgodą wydawcy tygodnika Do Rzeczy.
Regulamin i warunki licencjonowania materiałów prasowych.
Komentarze
Facet stara się tylko na bardzo uproszczonym modelu wyjaśnić takim
jełopom, jak ty, że hedoniści którzy nie chcą obciążać się
wychowaniem dzieci tak naprawdę okradają następne pokolenie. Jest
to dość trudne do pojęcia intuicyjnie, ale taka jest prawda.
Przejadają środki, które powinni przeznaczyć na wychowanie
przynajmniej dwójki dzieci (reprodukcja prosta - przyrost naturalny
zaczyna się od trzeciego dziecka). Natomiast na starość oczekują,
że młode pokolenie wychowane przez innych albo rosnące w niedostatku
będzie finansowało ich. Oni sami dostali "środki na dzieciństwo" od
swoich rodziców - i nie oddają ich swoim dzieciom, tylko
wykorzystują na własne potrzeby. Proste jak drut.